Lees hieronder over de dingen waar ik van houd, de opleidingen die ik volgde, een stukje van mijn verleden en over het Verwonder-Team Hoi! Ik ben Anneke Coolen, vormgever van Verwonderland Ik verzamel, beschilder, ontwerp en maak materialen en beelden waarmee mensen hun binnenwereld zichtbaar kunnen maken in de buitenwereld. Mijn materialen worden vaak ingezet tijdens coaching en therapie waardoor cliënten inzicht krijgen in bepaalde patronen in hun leven. Daarnaast maak ik beelden die een betekenisvol moment in iemands leven vastleggen; om te bedanken, te vieren en te herinneren. Naast het 'productiewerk' voor mijn vaste collectie maak ik graag werk in opdracht. In overleg met coaches en therapeuten ontwerp ik nieuwe materialen. Mijn achtergrond in de hulpverlening maakt dat ik me goed kan inlezen en - leven in diverse werkwijzen en methoden. Voor de 'Beelden van Betekenis' put ik graag uit mijn uitgebreide metaforen-bibliotheek die ik door de jaren heen heb opgebouwd.
Dingen waar ik van houd
Staande stenen en grafheuvels, als iedereen thuis is, wandelen op de
heide, knopen leggen in snoeppapiertjes, rondstruinen in de bibliotheek,
mijn verf op regenboog-volgorde neerzetten, een kop warme thee
vasthouden, boeken lezen onder een dekentje op de bank, roquefort kaas,
meebewegen met de seizoenen, de geur van mandarijnen en kaneel, ronde
vormen, met mijn lief naar een vegetarisch restaurantje, lange rokken in herfst-
kleuren, schrijven in de ochtend, mensen welkom heten, praten in metaforen,
het woord ‘konijn’, luisteren naar Vlaamse meditaties, glimlachen zonder tanden,
drie ‘een mooi getal’ noemen, aan mijn penseel likken (zodat ie goed puntig is),
een klein huisje in het bos, de volheid van september, een beetje rivella zijn
Opleidingen
Sociaal Pedagogische Hulpverlening | Afstudeerstage bij Orthopedagogisch Kinderdagverblijf
Hier maakte ik voor het eerst kennis met het gebruik van pictogrammen en ontwikkelde ik diverse materialen
Gordon cursus | Luisteren naar kinderen
Waar ik niet alleen leerde te luisteren naar kinderen, maar ook ontdekte hoe we ons gevoel onder woorden kunnen brengen
Training Geweldloze communicatie |
Een inspirerende methode om voorbij gevoelens te kijken naar de universele achterliggende behoeftes
Artist Wake Up Call | Sabine Wisman
Waar ik mijn eigen stijl verder ontwikkelde en (weer) leerde experimenteren
Diverse basis workshops rondom systemisch werk
Ik volgde diverse workshops, las tientallen boeken en werkte samen met coaches, maar koos er bewust voor om geen coach te worden. Door zelf geen opstellingen te begeleiden kom ik niet te 'vast' te zitten in een bepaalde denk- of zienswijze. Hierdoor kan mijn creativiteit vrij stromen en zie ik vaak oplossingen die niet direct voor de hand liggen.
Welke onzichtbare beelden uit jouw binnenwereld wil jij zichtbaar laten maken in de buitenwereld?
Met mijn materiaalkennis en jarenlange ervaring help ik je graag om jouw ideeën vorm te geven!
Trip down memory lane
Wil je graag weten welk pad mij naar Verwonderland heeft geleid?
Lees dan hieronder het verhaal dat bij deze foto's hoort...
In 1980 werd ik geboren in het ‘Huis aan de overkant' en groeide ik op in een peperkoeken dorpje ten zuiden van de Grote Rivieren. Liep ik de straat uit, dan kwam ik bij het huis met de kastanjeboom waar mijn opa in zijn atelier zat te aquarelleren en mijn oma eigenwijze rivella schonk in bekers waar blauwe zwaluwen op rondvlogen. Een paar straten verderop woonden mijn andere opa en oma in een keurig peperkoeken huisje. En ook daar hingen de muren vol met schilderijen van mijn opa’s hand. Je zou dus kunnen zeggen dat ik met een penseel in de hand geboren ben.
Hoewel mijn ouders katholiek waren ging ik naar een protestantse school. Dat kwam doordat ons huis aan de overkant stond - zo ging dat in die tijd. Er werd veel aan het geloof gedaan op school en ik luisterde met open mond en – oren naar de verhalen uit dat verre verleden in het Verre Oosten. Die verhalen en onze bezoekjes aan Zuster Wilhelmien in het klooster brachten mij er op mijn tiende toe om non te willen worden. Iets met blinden, dat leek me ook nog wel wat. Of iets met tekenen. Maar ja… die missie om non te willen worden werd niet erg serieus genomen en met tekenen… daar kon ik volgens mijn ouders geen peperkoek mee verdienen. Dus stortte ik me vol overgave op een studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening in de overtuiging dat ik de blinden van Nederland zou laten zien.
Maar het liep anders. Ik had op m’n zestiende mijn peperkoeken hart verloren aan de man waar ik voor het einde van mijn studie mee getrouwd zou zijn. En met een buik vol verwachting haalde ik op mijn tweeëntwintigste mijn diploma op. Een heel gewenste zwangerschap, want na een halve burn-out tijdens mijn stage wist ik zeker: ik wil moeder worden en thuis zijn voor de kinderen. Na Hasse (2002) en Fenne (2004) werd in 2006 Lore geboren. Ik was gelukkig. Dagenlang hield ik me bezig met het bedenken van speelgoed-thema’s, maakte zelf pictogrammen, knutselde poppenhuizen in elkaar, verdiepte me in de symboliek van sprookjes en hield een blog bij. In die periode heb ik mijn creatieve vaardigheden volop ontwikkeld en toen ik in 2008 verliefd werd op het beschilderen van houten poppetjes besloot ik dat het tijd was voor een webwinkeltje waar mijn innerlijke beelden een weg konden vinden naar buiten.
We groeiden naar een groter huis dat we zelf verbouwden en Verwonderland – het blog en de webwinkel – gingen even in winterslaap. Maar in het voorjaar van 2010 was het huis klaar en begonnen mijn handen weer te kriebelen… Een tijd lang heb ik creatieve middagen georganiseerd voor kinderen waar ik ze al knutselend, voorlezend en bakkend meenam door de seizoenen. Daar kwamen buitenmiddagen bij en Walk & Talk- en Knutsel-Frutsel avonden voor volwassenen (inderdaad, ik houd van rijmen) Ondertussen maakte ik op school iedere drie weken nieuwe seizoenstafels in twee klassen van de Vrije School waar onze dochters op zaten… Temidden van dat alles werd Verwonderland ontdekt door systemisch werkers, coaches en therapeuten - ik was destijds de enige die zo'n grote diversiteit houten poppetjes verkocht. Door goed te luisteren naar mijn klanten leerde ik waar behoefte aan was. Zo groeide ik uit van een eenvoudig winkeltje in knutselmaterialen tot een steeds grotere en gespecialiseerdere website op het gebied van opstellingsfiguren.
Ondertussen ontdekte ik ook steeds meer mijn eigen binnenwereld en kwam ik gaandeweg tot de ontdekking dat ik niet gelukkig was in mijn relatie. In 2016 scheidde ik van mijn eerste liefde en ontmoette ik Remco. Na bijna 14 jaar fulltime-moederschap was nu de tijd aangebroken om op werkgebied mijn vleugels uit te slaan. Ik nam een flexibel productiebaantje bij een fabriek (waar ik bij gebrek aan een lopende band zelf liep) om het inkomen van Verwonderland mee aan te vullen. Werk waar ik mijn creatieve ei absoluut niet in kwijt kon en wat me duidelijk maakte dat ik niet alleen op het gebied van relaties maar ook op het gebied van werk ècht mijn hart wilde volgen. Ik zocht en vond mijn kernwaarden: harmonie, vormgeven, inzicht, verbondenheid, natuur en eenvoud. En met die waarden als kompas besloot ik dat Verwonderland een plek zou zijn waar ik mijn kennis en vaardigheden zichtbaar kon maken in de buitenwereld. Een plek waar coaches materialen vinden waarmee zij anderen kunnen helpen hun binnenwereld zichtbaar te maken.
Ik heb de afgelopen jaren veel bij mezelf ‘naar binnen’ gekeken door de dingen die gebeurden in beelden en beeldtaal uit te drukken. Ik ben daardoor gaan inzien waarom ik als tienjarige non wilde worden. En waar die interesse voor blinden toch vandaan kwam… Het antwoord was eigenlijk heel simpel: ik hield van de symbolentaal uit de bijbel (en in sprookjes) en wilde graag mensen iets onzichtbaars laten zien. Dat ik die twee interesses en mijn opleiding SPH nu kan combineren en me met een penseel in mijn hand een creatieve weg door Verwonderland mag schilderen, vind ik een groot voorrecht.
Het duurde een tijdje voor ik mezelf niet alleen als 'ondernemend' zag, maar voluit durfde te zeggen: "Ik ben Ondernemer". Verwonderland groeide namelijk énorm en ik kon het werk eind 2018 echt niet meer bijbenen. Gelukkig bood een lieve vriendin aan me wekelijks te komen helpen. Andere helpers kwamen en gingen, en vanaf 2019 ben ik zelfs werkgever... Wie had dat al die jaren geleden gedacht? Zonder al deze hulp was Verwonderland nooit geworden tot wat het nu is: een onderneming waar ik trots op ben! Hieronder stel ik daarom graag mijn kleine team creatievelingen aan jullie voor.
Warme groet,
Anneke
Het Verwonder-Team
- Hasse
Toen Verwonderland nog maar een piepklein landje was en Hasse een jaar of 8 oud hielp ze al mee door dozen te vouwen. Inmiddels is mijn dochter een vaste kracht die me helpt met een grote diversiteit aan taken.
Hasse is bovendien… - Eveline
Toen Verwonderland eind 2018 zo groot werd dat het werk mij boven het hoofd groeide bood mijn lieve vriendin Eveline aan om mij een ochtend in de week te komen helpen.
Zelf noemt ze het wel eens betaald kletsen, want dat doen we… - Jaimie
In 2019 ging ik op zoek naar iemand die net zo gedetailleerd kon werken als ik zodat ik zelf meer tijd overhield voor ontwerp-werk. Er kwamen verschillende sollicitanten die ik liet proefschilderen en - tekenen. Bij Jaimie wist ik…